Jannita heeft Roemenië in haar hart gesloten. In 2010 reisde ze een keer mee met een hulptransport vanuit de kerk. “Ik heb wat met het land, met de cultuur en hoe het zich ontwikkeld heeft. Na de val van het communisme in 1989 is het land corrupt gebleven. In Roemenië is er een groot verschil tussen arm en rijk; er is bijna geen middenklasse. De lonen zijn er erg laag, maar de prijzen zijn bijna op Westers niveau. In Boekarest wonen veel mensen met het hele gezin in eenkamerwoningen. Ik ken een gezin dat met 15 personen op 30 vierkante meter woont. Ze slapen in toerbeurten met meerdere personen in 1 bed. De kinderen zijn wit en mager. Ze gaan maar 4 uur per dag naar school, maar raken achter omdat ze thuis ook zo veel moeten doen. Daarom ondersteunen wij hen vanuit de stichting Kind in Oost-Europa. Wij proberen hen bijlessen te geven, zodat zij zicht op een toekomst krijgen.”

Cowboythema

De stichting organiseert ook jaarlijks 2 vakantiekampen voor telkens 90 kinderen. Het ene kamp is voor de kinderen uit Boekarest, het andere voor zigeunerkinderen op het platteland. “Dit jaar ben ik van 1 tot en met 9 juli geweest. Ik begin dan met het bezoeken van een aantal gezinnen, om kennis te maken en de kinderen te zien in hun omstandigheden. Het kinderkamp is dan van maandag tot en met vrijdag. En in het weekend erna ruimen we op en spreken we de contactpersonen ter plaatse.” Editie 2017 was “super”, zegt ze. “Het was een heel mooie week. We hadden prachtig weer en hebben veel sport en spel kunnen doen. We hadden dit jaar een cowboythema. Daarvoor hadden we hoeden en rode zakdoeken gekocht. Elk jaar maken de kinderen dan iets creatiefs dat met het thema te maken heeft, zoals handboeien bijvoorbeeld, en op vrijdag presenteren we dat aan elkaar. Je ziet dat de kinderen tijdens zo’n week opbloeien.”

Lijkbleek

In 2014 heeft Jannita voor het eerst een kamp begeleid. “Dat heb ik als heel bijzonder ervaren. De kinderen uit Boekarest komen lijkbleek binnen, zijn mager en schuw. In het kamp krijgen ze een eigen bed, cadeautjes en drie keer per dag te eten. In de loop van de week zie je ze dan opbloeien tot blije kinderen die geintjes uithalen. De zigeunerkinderen van het platteland zijn meestal veel harder, die plagen elkaar en vechten onderling. We horen vaak terug dat zij na zo’n kamp wat rustiger zijn geworden. Dat is gewoon heel mooi en geeft veel voldoening.”

Tasjesactie

Elk kind krijgt een tasje met spulletjes, dat vanuit Nederland gesponsord wordt. “Vanuit de stichting hebben we een jaarlijkse tasjesactie. We vragen dan aan mensen om een tasje te vullen met shampoo, tandpasta, onderbroekjes en kleurpotloden. Elk kind krijgt dan zo’n tasje. Er zitten ook handdoeken in. Als de kinderen op het kamp aankomen, gaan ze vaak direct onder de douche. Dat is een groot feest voor hen, want sommige kinderen douchen nooit.”

Bijles

Inmiddels zit Jannita in het bestuur van de stichting Kind in Oost-Europa. “We hebben een stukje grond met wooncabines in Tunari, 15 kilometer van Boekarest. Daar gaan we in september een nieuw project starten. Er is een lerares die de kinderen bijles gaat geven. Daar hebben we geld voor nodig om boeken en materialen aan te schaffen maar ook om de docent te ondersteunen. De kinderen krijgen daar ook een warme maaltijd en kunnen er douchen.”